Afscheid

Allereerst: ik ben officieel ''afgestudeerd'' aan de hogeschool in Oslo. Voor beide cursussen die ik gevolgd heb. Noors heb ik afgerond met een B (8) en de complete cursus inclusief reports, presentatie en mijn mondeling is afgesloten met een C (7). En ik ben er hartstikke blij mee.

Ook hebben we 17 mei de nationale dag nog meegemaakt hier in Oslo. Ik kan dit in één woord omschrijven: overweldigend. Ik weet dat dit een hoofdstad is, maar ik had nog nooit zoveel mensen op het zelfde moment gezien. Ik geloof dat heel Noorwegen was uitgerukt. Wat niet zo fijn was aan die dag was dat het kwik tot 4 graden was gedaald.. Het regende en het waaide ook erg hard. Op dat moment wenste ik dat ik nog geen afstand van mijn skipak had gedaan haha.

Woensdag 27 mei 16:40 is het dan zover. Zoals we ooit in tranen vertrokken zijn uit Nederland gaan we nu (waarschijnlijk) na 5 maanden met tranen in ons ogen vertrekken uit Noorwegen.
In dat weekend zal ik weer thuis zijn. Ik ga namelijk eerst een paar daagjes naar Trinco in Zwolle.

Alle dingen die we nu doen krijgen weer dezelfde stempel als dat de dingen in Nederland kregen voordat we weggingen. Het is namelijk allemaal weer ''de laatste keer''.
De laatste keer op school was wel fijn. De hele klas kwam samen voor een diner. De docenten hadden een flink aantal Peppes Pizza's ingeslagen en na het eten hebben we afscheid genomen. Daarna hebben we nog wel even een 'afterparty' gehad bij Ismay op haar verdieping. De afterparty was met de Nederlanders en Belgen waar we een leuke klik mee hadden. Toen zij uiteindelijk naar huis gingen voelde ik me best wat vreemd. Ik heb altijd enorme lol gehad met ze!
Ook heb ik gisteravond (23-05-2015) mijn afscheidsfeestje gehad op de verdieping. Het was een feestje waar ik het een beetje intiem wilde houden, dus ik had alleen Ismay en mijn ganggenootjes uitgenodigd. Precies zoals het ook ooit is begonnen met onze feestjes. Ik heb enorm genoten en we hebben allerlei herinneringen opgehaald. Het feestje startte om 20:00 's avonds en ik was niet van plan het erg laat te maken, alleen het feit dat het niet meer donker wordt, maakt het inschatten van de tijd lastig.
Ik heb voor iedereen van het feestje een lange brief geschreven met hoe ik de tijd samen heb ervaren. Ook staat er een grote weckpot klaar, vol met stroopwafels en met een leuke foto van de groep. Het blijft een vreemd idee dat ik deze mensen misschien nooit meer zie.

Veel mensen vragen: ''Hoe voelt het nu om bijna naar huis te gaan? Kijk je er naar uit?'' Mijn antwoord is simpel: ''Het voelt raar, en ja ik kijk er ergens wel naar uit, maar ergens ook niet.''
Kan het antwoord nog wat vager?
Ik kijk er erg naar uit om naar huis te gaan, omdat ik iedereen weer terug zal zien. Natuurlijk heb ik hier bezoek gehad van mijn ouders en broer(tje..), Amber en twee keer Trinco. Ook ben ik zelf mijn vader gaan bezoeken in het Noorden van Noorwegen.
Maar het is niet het zelfde.. Ik heb Kristy & mijn opa en oma's via Skype wel eens gesproken en kaartjes gestuurd, maar ik wil ook wel weer eens in het echt vertellen hoe ik het allemaal heb ervaren.

De stap om zomaar alleen naar het buitenland te gaan was voor mij eigenlijk erg groot. Het begon ooit met een korte voorlichting op de HZ. Ik dacht: ''Oh leuk Noorwegen, maar dat zou ik nooit durven.. Nee studeren in het buitenland dat is niets voor mij.'' Na wat meer voorlichtingen is het toen thuis ter sprake gekomen en werd het eigenlijk allemaal wel serieus. Nu, tweeënhalf jaar verder heb ik het wel gedaan. Het is een prachtige ervaring die mij enorm heeft doen groeien en die ik altijd zal mee dragen.

Voor iedereen die mij heeft gevolgd en een deel was van deze ervaring: bedankt!

Blij, boos, verdrietig, opgelucht en verbaasd

Hoi hoi!

Dit zal wel een van mijn laatste blogjes worden, aangezien de tijd vliegt. In mijn laatste blog schreef ik al dat ik Trinco zou oppikken aan het centraal station. Wat was ik weer blij om hem te zien, er zaten nu toch weer zo'n 3 maanden tussen de laatste keer dat we elkaar hadden gezien.

We hebben een super fijne tijd gehad hier in Oslo. We begonnen de avond van aankomst al met een barbecue. Ik had een wegwerpbarbecue gekocht en we zouden naar het mooie plekje in de bossen gaan die Amber had ontdekt. Die barbecue ging natuurlijk met geen mogelijkheid aan.. Maar ik had wel vaker gezien hoe een fikkie gestookt werd, dus uiteindelijk heb ik het vuur aangekregen. Oké nee, dat is niet waar.. Ik heb de manier gevonden om het aan te krijgen, want ik ben bang van lucifers en aanstekers, dus dat werk had ik aan Trinco overgelaten. Die heeft vervolgens zijn vinger per ongeluk op het rooster gelegd waardoor hij vier dagen lang gebrandmerkt was met het patroon van het rooster, maar we hebben lekker gegeten hoor.

Je zou misschien denken: heb je het nou niet al eens allemaal gezien daar in Oslo? Maar nee! Eigenlijk ontdek en doe ik steeds weer nieuwe dingen. Natuurlijk had ik dat boottochtje al gedaan, maar ik was nog niet op de eilanden geweest. Deze keer hebben we wel een eilandje bezocht, was echt super. Lekker rustig, zonnetje, rotsen en het fjord met het uitzicht over de hele stad.
Ook ben ik nu een boek aan het lezen van Jo Nesbø - Politie. Dit verhaal speelt zich af in Oslo. Het ging daar vaak over het Maridalen meer, waardoor ik die ook heel graag wilde zien! Dus ook die zijn we gaan bezoeken. Het meer is te groot om zomaar even rond te lopen, maar ook de rivier: Akerselva start vanuit dat meer, dus daar hebben we ook weer prachtige plekjes gevonden.

Verder hebben we nog een dag kunnen genieten van de heerlijke zon. We hebben lekker genoten van de zon in de tuin van het paleis, we zijn de Ekeberg beklommen en hebben daar genoten van het uitzicht en ook van de zon.
Maar het bleef geen feest.. Allereerst heeft een huisgenoot mijn camera stuk gemaakt, waardoor ik geen foto's meer kan maken en daar baal ik enorm van. We zijn dan ook naar de winkel geweest voor een nieuwe camera, maar eigenlijk was die niet zo goed als dat ik verwachtte. Dus die heb ik teruggebracht. Erg jammer en ik ben er ook best een beetje boos om. Nu moet ik dus maar foto's maken met mijn telefoon.
De tweede tegenvaller was dat het de laatste twee dagen alleen maar regende, maargoed dat hield ons niet tegen. We zijn weer naar de Ekeberg geweest, maar dan in het donker en hebben weer genoten van het uitzicht met alle lichtjes. Ook hebben we (net als op Lanzarote) een slotje aan de brug boven de Akerselva gehangen met onze namen er op en hebben we heerlijk wat gegeten en gedronken bij Espresso house. Je moet wat als het giet en je een schuilplaats zoekt haha.

Maar aan alle leuke momenten komt een eind. Trinco moest weer naar huis. Ik gaf al vanaf het begin aan dat ik niet zou huilen, want ik zou hem na drie weken toch weer terug zien.. Maargoed je raad het al haha.

Verder heeft mijn tijd hier bestaan uit: fotoboeken maken en studeren. Want ja mensen ik studeer hier. Je zou het op sommige momenten toch wel echt vergeten, en niet alleen jullie. Zelf vergeet ik het af en toe ook een beetje. Ik ben sowieso druk bezig voor mijn kennisbasis rekenen, maar ook moest ik mijn report inleveren en een presentatie voorbereiden met betrekking tot dat report. Ik was natuurlijk stik zenuwachtig.. Vooral omdat het nog eens in het Engels was ook. Ik voelde me ook zeer vereerd toen ik op de lijst zag dat ik als eerst moest van alle studenten. Op sommige momenten haat ik het feit dat mijn achternaam altijd als eerst in een lijst staat... Als ik mijn klasgenootjes moet geloven ging alles goed (die willen vast alleen aardig zijn haha!). Zelf heb ik geen idee meer wat ik allemaal heb gezegd omdat ik zo nerveus was!

Op dit moment ben ik ook aan het leren voor mijn mondeling examen. Deze heb ik 20 mei. Als ik die heb gehad ben ik er helemaal vanaf en dan stopt het avontuur na een half jaar plezier al bijna. Ik kan het niet helemaal geloven, maar het is echt zo. Ik ben zelfs al een beetje begonnen met het inpakken van één van de twee koffers. Heel gek idee. Over een paar weekjes ben ik gewoon al in Nederland...

Een dikzak aan de haak geslagen!

Hoi allemaal!

Het is weer al een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Zoals vele van jullie mij misschien op facebook ook volgen, heb ik hier in Oslo prachtig weer gehad. Temperaturen tot 25 graden, heerlijk! Mensen die mij goed kennen weten ook wat dat betekent: ik verander in een tomaat binnen tien minuten, maargoed ik mag niet klagen want het was heerlijk. Ik was er al helemaal aan gewend.
Dit maakte het ook veel moeilijker toen ik naar mijn vader ging. Want afgelopen vrijdag ging mijn vlucht naar Bodø! Ik was rond 8:30 thuis vertrokken en mijn vader om de zelfde tijd vanaf zijn plek in Noorwegen, en ik was er eerder! (3 minuten ofzo, maar dat maakt niet uit).
De vlucht had een beetje versnelling, want ik was er al in een uur! En het was prachtig weer! Wel koud, maar hé: er was zon en de wereld is zo veel mooier als de zon schijnt.
We zijn vervolgens naar het huisje gereden, een ritje van zo'n drieënhalf uur met verschillende tussenstops voor foto's. Het werd voor mij wel weer eens tijd om het echte Noorwegen te zien, in plaats van dat heuvellandschap in Oslo.
De avond van aankomst zijn we gelijk gaan vissen, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Wat ik niet had verwacht, was dat ik gelijk een dikzak aan de haak zou slaan. Het beest was maar 8kg, maar geloof me; het voelde op z'n minst als een vis van 35 kilo. Dit kon ik de volgende ochtend ook goed merken.. Ik werd wakker met spierpijn. Ik geef dus bij deze toe: vissen is een sport (ja ik zeg dit echt...).
Omdat het die ochtend ook nogal winderig was konden we niet op zee met het bootje (Thank god.. want m'n spieren hadden dit niet aangekund). Nee, we hadden een veel beter idee. Het zonnetje scheen, dus we gingen een tourtje maken om foto's te maken. Allereerst reden we tot het einde van het eiland om een meertje te bezoeken. Dit leek ons wel leuk. Dit plan escaleerde echter een beetje. Dit meer ligt best wel een eindje in de bergen, maargoed dat eindje konden we wel aan. Ik liep daar in een simpele broek en met mijn handtas. Het ergste was nog dat ik geen eten mee had, dit was ook iets waar ik alleen aan kon denken de hele weg naar het meer.. Eenmaal aangekomen bij het meer was het prachtig! Super veel sneeuw, en echt heel mooi met die zon. Mijn voeten waren wel al helemaal doorweekt omdat er echt wel veel water lag overal.
Diep vanbinnen wilde ik eigenlijk de top van de berg wel bereiken, maar ik zag ook al die sneeuw en we zouden toch alleen naar dat meer gaan.. We hadden geen eten mee en drinken ook niet.
Mijn wil werd werkelijkheid, we hebben de berg helemaal beklommen en we hebben de top bereikt. Het was wel echt enorm eng. Ik kan nu wel heel stoer zeggen dat ik dat eens even gedaan heb, maar niet zonder moeite. Door de sneeuw kon je geen route zien en zo'n berg is toch best hoog als je hoogtevrees hebt. Zeker als je echt met handen en voeten moet klimmen als je een afgrond onder je ziet. Ik was dan ook heel blij toen ik eindelijk op de top was, ik had het dan toch maar gedaan! Mijn voeten begonnen wel onderkoelingsverschijnselen te vertonen, aangezien mijn voeten nog steeds super nat waren en we door de sneeuw liepen.. Ik dacht op dat moment zelfs niet meer aan eten.
De volgende dag had ik dus nog meer spierpijn, ik had het gevoel dat ik in een bootcamp was beland.
Verder ben ik nog wel een aantal keren meegegaan met mijn vader op het bootje om te vissen. Mijn vader had speciaal voor mij isolatielaarzen meegenomen, waarin geen mens koude voeten zou hebben. Niet dus; mijn voeten waren ijsklontjes.
Ook waaide het best hard een aantal dagen, waardoor er grote (voor mij: enorm grote), golven waren. Ook hiervan was ik best bang.. Ik zag het al helemaal voor me dat de golf in de punt van de boot zou slaan waardoor we naar de bodem zouden zakken. Je kunt je wel voorstellen dat die gedachten een boottripje niet zo plezierig maken haha.
Zo zijn we ook nog eens een eilandje gaan bezoeken met het bootje, een eilandje die ik alleen ken van in de zomer. Toen we daar waren begon de lucht enorm donker te worden, we zijn denk ik zo'n anderhalf uur op dat eilandje gebleven om te schuilen, want de wind wakkerde toch wel heel erg aan. Waarschijnlijk zou ik dat fysiek wel overleven, maar psychisch wat minder haha.
Het weer bleef een beetje somber, als ik mijn vader moest geloven mochten we niet klagen, want het was al veel slechter geweest, maar ik was dan ook die 25 graden uit Oslo gewend geraakt.
Gisteren (30-04-15) was het tijd om naar huis te gaan. En ja hoor, prachtig weer. De zon scheen en er was amper wind. Het was een mooi ritje naar het vliegveld, waar ik weer veel foto's heb gemaakt

Gisteravond rond 20:00 was ik dan weer in mijn kamer in Oslo. Ik werd ontvangen met een dikke knuffel van big mama, omdat ze zo blij was me weer terug te zien. Ze valt opzicht nog best mee. Ze is eigenlijk toch nog wel lief. Ook mijn andere huisgenootjes begonnen gelijk over de foto's die ze voorbij hadden zien komen. Een ander leuk bericht was dat ik mijn Noorse examen heb gehaald! Ik heb nu dus A1 niveau Noors haha!

Ik zal binnenkort wel een aantal foto's uploaden, nu ga ik nog heel even mijn laatste stukje voor mijn Report afmaken. Dan kan ik die inleveren, want dat is er door het slechte internet niet van gekomen.
En dan, rond 13:00 vanmiddag is het helemaal feest! Dan is Trinco er weer!

Tot snel,

Liefs

Ebrina

In m'n bikini door de sneeuw rollen!

Zoals jullie in mijn vorige blog al hebben gelezen zou Amber langs komen. Hartstikke spannend want dit was voor haar de eerste keer vliegen en niet iedereen had evenveel vertrouwen in haar als ik haha. Ik ging haar ophalen op het vliegveld en we konden onze tranen toch even niet inhouden. Na dat onze tranen weg waren snel even een selfie om aan het thuisfront te laten zien dat ze er toch echt was. Amber is 's avonds aangekomen, dus veel konden we die dag niet meer ondernemen. Natuurlijk hebben we wel lekker zitten eten. Een pizza voor vier personen eten wij makkelijk met ons tweeën op hoor.

We hebben enorm veel geluk gehad met het weer. Alle dagen dat Amber hier was hebben we zon gehad en zijn we er dus lekker veel op uit getrokken. We hebben in ons t-shirt liggen zonnen, gepicknickt op de mooiste plekjes in Oslo.
Allereerst was ik eigenlijk een beetje bang omdat iedereen altijd zegt dat er tijdens Pasen niets te doen is in Oslo, maar dat is echt niet waar hoor! Sowieso zijn er zoveel plekken om te ontdekken, wat wij dus ook hebben gedaan, maar ook was er een gratis concert in het Opera gebouw die we niet konden overslaan!

We hebben ergens in de bergen tussen de bossen een prachtig paradijselijk meertje ontdekt. We wilden er niet meer weg, het was er prachtig! Ook hebben we ergens in het noorden van Oslo nog een meertje ontdekt waar we heerlijk tot rust konden komen na een leuk feest(je). Want zoals ook Trinco kennis heeft gemaakt met mijn huisgenootjes heeft Amber dat natuurlijk ook moeten doen. Alsof ik overdag al niet genoeg had gelachen, werd het die avond alleen maar erger.
Ik wilde Amber heel graag eens meenemen naar Bla, dat cafeetje waar ik vaker heen ga op zondag. Ik voelde me ineens heel oud, want Amber is daar nog te jong voor.. Je moet namelijk 20 zijn om daar binnen te mogen.. Gelukkig zei Magnus: we gaan met iedereen ergens heen, of we gaan niet. Dus zijn we hier thuis nog wat blijven drinken en zijn we daarna even naar een ander cafeetje geweest, waarna we nog een ''afterparty'' hadden op Magnus zijn kamer omdat we Big Mama niet boos wilden maken.

Verder hebben we ook nog een boottochtje ondernomen langs alle eilandjes hier in het Oslofjord. Ook daar kwam ik niet meer bij van het lachen. Een inimini bootje, het past zo'n zes keer in de Slow-Ferry van Breskens naar Vlissingen. Maargoed wel twee super stoere jongens die dan het hekje open deden voor de mensen die van het bootje wilden. Die prestatie moest volgens de stoere mannen dan ook echt gezien worden. Gelukkig was Amber zo lief om ze de bevestigende blik te geven. Ik had (weer) het idee dat er een schitterende liefde opbloeide.

Na deze boottocht zijn we nog even de stad in gegaan. Even ouderwets gezellig shoppen en natuurlijk: eten. We hebben trouwens wel super koopjes gedaan! Noorwegen hoeft niet duur te zijn (tussen de sale-rekken..). Ook konden we ons niet inhouden om iets van de nieuwe H&M -collectie te passen. Ik meen het, het stond ons ge-wel-dig. Na het shoppen zijn we nog lekker wat gaan eten en drinken bij het Espresso House. Daar krijg je koffie en muffins waar je U tegen zegt. We waren eerlijk gezegd ook een beetje de tijd vergeten, dus om 18:15 hadden wij onze koffietijd. We zaten bomvol..

Big mama
Zoals ik dus al eerder heb verteld: we hebben een nieuw gang genootje. Ze is echt iets minder leuk dan ik dacht.. Ik heb samen met James zo'n 4 uur lang moeten helpen om de keuken WEER te poetsen.. Ze laat het ook goed merken als je iets niet goed doet en overal gaat ze een discussie over aan. Ook als je rustig zit te eten zal het niet ongemerkt aan je voorbij gaan dat ze in de buurt is. Zo heeft ze tijdens het avondeten van Amber en mij nog eens lekker op haar gemakje de weer zitten schoonmaken met een of andere rasp. Een andere avond toen wij kapot waren van een nogal druk ingeplande dag heeft ze haar mixer (waar ik eerst een nieuwe vriendschap door zag..) zo'n twee uur lang laten mixen! Wij hebben ons eten laten staan en maar gewacht. We wilden echt rust.
Gelukkig wordt iedereen er een beetje gek van. Ze heeft ook al tegen SIO, waar je onze kamer huurt, gezegd dat ze wil verhuizen. Alweer.

Stage
Na alle leuke tijd met Amber kwam er ook weer een eind aan. Woensdag was het opstaan om 5 uur om haar af te zetten bij de trein. Vervolgens kon ik mezelf klaar maken voor mijn nieuwe stage plaats. Dit was trouwens in één woord geweldig. Iedereen wist van mijn komst af. Ik was er samen met een Duits meisje en een Spaans meisje. We keken onze ogen uit. Als alle scholen zijn als deze, neem ik mijn woorden over mijn vorige scholen terug. Ik stond trouwens in groep 3, die kinderen waren enorm slim. Ze kregen les over alle geometrische vormen die ze al konden benoemen. Ook wisten ze hoe ze oppervlaktes konden berekenen en ze konden je makkelijk vertellen hoe het zit met de kringloop van het water. Ongelofelijk..

Cabin trip
Gisteren was het zover. De Cabin trip. Ik was er helemaal klaar voor hoor! Dikke vette rugzak op mijn rug, comfortabele kleren, bergschoenen en vooral veel warme kleding. Volgens het mailtje met alle info om ons voor te bereiden zou het namelijk wel erg koud kunnen zijn in die bergen. Nou niet dus.. Het was snikheet. Ik geef toe dat het er wat gek uit gezien moet hebben toen ik met mijn hempje door de sneeuw liep, maar het was echt heel warm. Sowieso moesten we ook een klim maken van 5 kilometer door the middle of nowhere.
Al snel hadden we onze kamer gereserveerd. Ik zou samen ''slapen'' met Ismay en Roos. Ik moet wel zeggen dat ik niet verwacht had dat het ZO leuk zou zijn. Ik heb me weer kapot gelachen, zeker toen we in groepjes de opdracht kregen om een dans voor te bereiden op enorm foute muziek. Echt iets voor mij met mijn ritmische gevoel. Hier ga ik verder ook niet over uitwijden..
Verder heb ik vanaf 0:00 tot 1:15 doorgebracht in de sauna. Niet aan één stuk door natuurlijk, maar af en toe wel even naar buiten in de sneeuw gaan rollen. Wat een geweldige ervaring! Ook werd er af en toe gewoon een emmer sneeuw naar binnen gegooid, lekker verfrissend.
Veel geslapen heb ik niet. Het huis was enorm gehorig en dat kon veel mensen niet schelen. 'S nachts even een plasje plegen is ook niet zo comfortabel als op mijn studentenkamer (waar ik blind in drie stappen bij mijn wc sta). Nee hier moest ik naar buiten op een put met een wc-bril.

Maar hee, ik heb enorm veel plezier (gehad). Moet nu wel even wat bijslapen denk ik.
Sorry dat ik het niet wat korter kon houden haha! De foto's komen ook weer zo snel mogelijk hoor.

Liefs,

Ebrina

Ik leef nog.

Nou, hier is hij dan hoor: mijn blog. Het heeft volgens sommigen allemaal wat te lang geduurd, maar soms is mijn leven gewoon niet zo interessant haha. Ik zal dan ook niet uitgebreid gaan vertellen, maar een aantal hoogte en dieptepuntjes noemen van afgelopen twee weken.

De zonsverduistering
Nou vrijdag 20 maart was het zover, er zou een zonsverduistering zijn. Ik had gemaild naar de betreffende leerkracht dat we niet zouden komen, want we wilden dit graag zien. We hadden onze speciale brillen al aangeschaft en waren er helemaal klaar voor! Beetje jammer dat het regende toen ik op stond. Maar hé al dat negatieve gedoe, je weet het maar nooit.
Jammer genoeg bleef het weer slecht.. We besloten daarom met een groepje om naar de Ikea te gaan. Je komt er toch altijd weer achter dat je dingen mist. Toen we op de bus stonden te wachten kwam de zon er door! En ja hoor! We konden het zien!! Het is me zelfs gelukt om door mijn bril heen een foto te maken, die zul je in het mapje foto's van deze keer wel zien staan.

Noklevann
Zoals ik dit volgens mij in verschillende blogs al heb laten doorschemeren, de lessen hier hebben weinig niveau. Alles wordt super vaak herhaald en er is geen duidelijk doel. Voor mij is dit overigens wel leerzaam ook, nu besef ik hoe belangrijk het is om je doel aan te geven voor je een les start. Ik besloot deze dinsdag dan ook na de tweede pauze weg te gaan, de Kebab-Norsk rap werd me even te veel. Het was overigens prachtig weer en ik had nog een meer op mijn lijstje staan wat ik graag wilde zien. Super mooi was het daar, ook die foto's zul je terug vinden in het mapje. Lekker rond lopen in je vestje, zonder jas laat je toch een beetje het idee hebben dat het voorjaar is gekomen.

MAAR NIETS IS MINDER WAAR. (Dit is trouwens het dieptepunt)

Sneeuw....
Woensdag 25 maart keek ik toen ik wakker werd uit mijn raam, en ja hoor.. Sneeuw. Ik zal niet te negatief zijn, want ik vind sneeuw hartstikke leuk. Wel moet ik toegeven dat ik nu toch echt wel het voorjaar in m'n bol had. Ook had ik voor Amber al een heel lijstje geschreven voor wat ze mee zou moeten nemen naar hier. Tijdens het maken van dat lijstje had ik geen rekening gehouden met sneeuw... Maargoed, de paniek was voor niets. De sneeuw smolt zo goed als gelijk!

Dromen zijn bedrog
Donderdag 26 maart keek ik toen ik wakker werd weer uit mijn raam, en ja hoor.. Nog meer Sneeuw. Het was zelfs echt een sneeuwstorm. We moesten hier wel door naar school en heel eventjes leek het op Nederland. De bussen reden namelijk niet. Toen we 's middags naar huis gingen met de tram, omdat de sneeuwstorm nogal heftig was, bleek ook de tram niet echt bestand tegen dit weer. De chauffeur ging dan ook de tram uit met zijn schepje om even de weg vrij van sneeuw te maken.

Drobak
Afgelopen zaterdag was het dan weer mooi weer. Ook hebben we nu paasvakantie, waardoor velen van onze klas er even tussenuit zijn. Als overgebleven groepje trokken wij er op uit naar Drobak, een dorpje een uurtje rijden ten zuiden van Oslo. We hebben daar heerlijk wat rond gelopen en genoten van het zonnetje. Ik vond het een ontzettend schattig dorpje, ook daarvan zul je de foto's kunnen bewonderen.

Verder heb ik deze week nog veel boodschappen gedaan. Alle winkels zijn vanaf woensdag tot dinsdag gesloten. Alleen op zaterdag zijn ze een paar uur open, maar dan zal alles wel ver op zijn. Pasen wordt hier namelijk erg gewaardeerd. Ook heb ik gisteren een bak dag gehad, ik heb mijn eigen peperkoek gebakken, die overigens echt perfect gelukt was (al zeg ik het zelf..), ik heb kokosmakronen gemaakt en ik heb wortel bananencake gebakken (klinkt vreemd, maar is heerlijk).

Nieuwe buurvrouw
Afgelopen week heb ik ook afscheid moeten nemen van Momoka, mijn Japanse buurmeisje. Ze is nu voor drie maanden naar China voor een stage. Vandaag heb ik een nieuwe buurvrouw gekregen. Ik moet zeggen dat ze super lief is en ik denk dat we vrienden zijn aangezien ze een mixer heeft die ik mag gebruiken om te bakken! Ze is afkomstig van Mozambique en is rond de 40 jaar oud. Ze is een juf en doet nu haar Master in de onderwijs branche. Ik weet nog niet het fijne er van want ze is hier net een paar uur. Wel weet ik dat ze verhuisd is uit een ander studentenhuis omdat de keuken daar erg vies was. Ze kon dit accepteren als het kindjes waren, maar niet als het volwassen mannen waren met baarden. Ik heb haar nog maar niet verteld over het feit dat er hier wel eens feestjes zijn.

Dit was het weer voor vandaag, ik hoop dat jullie weer genoeg op de hoogte zijn. Over een klein half uurtje staat het mapje foto's ook online!

Mijn volgende blog komt volgende week ergens, dan is Amber hier geweest en heb ik vast weer een hoop om te vertellen! :)

Liefs,

Ebrina

Is het zomer?

Laat ik beginnen met het feit dat ik weer een leuk feestje heb gehad met mijn verdieping.
Ik begin echt wel een beetje in te burgeren en steeds meer mensen te kennen, wat ik echt super fijn vind. Ik denk dat ik eigenlijk zelfs nieuwe vrienden heb. Het spookt wel steeds door mijn hoofd dat ik ze hierna misschien nooit meer terug zie.. Ook al neem je jezelf dan voor om toch nog eens af te spreken. Hier baal ik wel van.
In mijn voorgaande blogs heb ik het steeds gehad over de mensen van mijn verdieping uit Noorwegen, Spanje, Uganda en Japan. Ik heb ook de jongen uit Zweden wel eens laten vallen, maar daar had ik niet zo veel mee. De laatste week/weken is dat eigenlijk veranderd. Door mijn stage moest ik eerder opstaan waardoor we elke ochtend rond de zelfde tijd ontbijt hadden en ook 's avonds waren we vaak tegelijk aan het eten, heel leuk om ook hem wat beter te leren kennen!
De Zweedse jongen had een vriend meegenomen voor het avondeten, dus daar was ik ook mee aan het praten. Het toevallige was: hij heeft als kind drie jaar in Nederland gewoond! In Amstelveen. Hij kon Nederlands dan ook verstaan, maar niet spreken. Eigenlijk een beetje het zelfde als wat ik met Noors heb haha. Leuk gesprek gehad, alleen voor hem ietsie te leuk.. Hij heeft blijkbaar de hele avond over me gepraat met Richard (de Zweed) en toen Richard vertelde dat ik een vriendje heb, was hij enorm teleurgesteld en wilde hij liever ook niet meer naar het feestje komen omdat hij zich dan ongemakkelijk zou voelen. Arm joch.

Zon
De zon schijnt hier al anderhalve week non-stop (morgen gaat dit waarschijnlijk veranderen..), maar die zon betekent voor mij wel dat ik buiten te vinden ben! Heerlijk!
Zo ben ik samen met Ismay nog een stukje van Oslo gaan bekijken waar we nog niet geweest waren, en reken maar dat ik hier nog eens terug ga. Heerlijk op een rots aan de zee of in het bos met een boek en wat te eten en te drinken. Ik heb er al helemaal zin in! Ook nu was het heerlijk om lekker in je t-shirt te zitten. Ik heb ook dringend wat zon nodig, ik ben zo wit dat ik bijna licht geef..

Afgelopen woensdag wilden we voor de laatste keer gaan sleeën, prachtig met de zon. Ismay, Roos en ik waren er helemaal klaar voor. Het was warm, dat wisten we. Dus we wisten ook dat het de laatste keer zou zijn. Maar helaas pindakaas, de laatste keer dat je had kunnen sleeën was afgelopen dinsdag.. Het was boven in de bergen 15 graden geweest dus de slee baan was niet goed meer.

Roos en ik besloten het er niet bij te laten, die zon was niet zomaar van ons af. We zijn naar huis gegaan om ons boek te halen en een strandlaken en zijn vervolgens naar Bygdoy gegaan en hebben daar lekker aan het water gezeten. Het boek was achteraf helemaal niet nodig, want we hebben heel de middag lekker gekletst en gegeten hihi. Ik had s' avonds zelf een beetje het gevoel dat mijn gezicht verbrand was! (Al moet ik toegeven dat ik wel heel snel verbrand hoor..)

Nog een feestje!
Vrijdagavond: ik was moe na alle super saaie lessen op school (ze vallen echt tegen.. alles is TE logisch..) ik had niet echt plannen en zou een rustig avond je hebben. TOT ik een berichtje kreeg van Lara, of ik zin had om mee te gaan naar wat Noorse vrienden van haar en Magnus (mijn huisgenoot). Ik kende er wel wat van de feestjes hier, maar toch twijfelde ik. Ik ken ze niet zo goed, ik moest alleen gaan en wat nou als ik het niets vond? Uiteindelijk heb ik Tatiana (huisgenootje) zo ver gekregen om mee te gaan! Daar gingen we dan hoor, geen idee wat we konden verwachten. We waren van plan alleen naar de pre-party te gaan en niet naar de club. Eigenlijk was het zo gezellig dat die plannen snel gewijzigd waren. Ik heb een super avond gehad en weer een hoop nieuwe mensen leren kennen! Die zelfde mensen hebben me uitgenodigd om de zondag (vandaag dus) mee te barbecueën bij het meer hier in Oslo: Sognsvann.
Ismay ging dit keer ook mee. We kwamen wel wat later aan in verband met een rondleiding door de Oslo Opera. Maar dat was geen probleem. Er was nog genoeg eten toen we aan kwamen. Iedereen had wat klaar gemaakt en ik had gevraagd of Magnus wat wilde bewaren, dus mijn spiesje was net gaar toen ik aan kwam. Wat een luxe.

Al deze uitstapjes ga ik zeker missen als ik in Nederland ben.. En ook al deze leuke mensen. Ik heb echt wel veel lol met ze.

Nog meer goed nieuws trouwens! Amber komt me bezoeken bij Pasen! Ik ben zo blij, ik kan niet wachten om ook alles aan haar te laten zien. Dit praat dan toch net wat makkelijker als ik terug thuis ben denk ik. Ook Trinco gaat dinsdag zijn ticket boeken om me eind april/begin mei te bezoeken.

Wat minder nieuws: ik had al mijn met Photoshop verbeterde foto's op mijn USB-stick staan... en die is gesneuveld. Dus ik ben al mijn verbeterde foto's kwijt. Ik heb weer wat te doen tijdens de aankomende dagen.
Ik zal zo gelijk weer wat foto's uploaden voor jullie :)

Weer hartstikke bedankt voor het lezen!
Liefs xxx
Ebrina

Het Noorderlicht, nieuwe stage & scheten.

Zoals jullie al wisten ben ik afgelopen weekend naar Tromsø geweest met Ismay & Roos. Veel mensen dachten: gaat dat wel goed zo met drie meiden, valt er dan niet iemand buiten de boot? Nee hoor! Ik ben het natuurlijk ook gewend met Amber en Kristy

Het ging hartstikke goed.

In eerste instantie gingen we natuurlijk voor het noorderlicht en ik kan je verzekeren, het is prachtig.. Op de foto. We hebben het noorderlicht jammer genoeg niet kunnen zien, volgen betrouwbare bronnen is het noorderlicht voorbij. Maar zo snel is het niet van me af, ik ga echt nog eens terug!
Als kleine troost hebben we het gelukkig nog wel even gezien vanuit het vliegtuig.

Het vertrek naar Tromsø
De wekker ging al vroeg, als het uur met de 5 begint, is het voor mij nog nacht. Dus, ik moest 's nachts om 5:00 opstaan. Ons vliegtuig vertrok om 7:55, maar voor we daar waren moesten we eerst nog even met de trein.... Wat een drama. We waren alle drie nog een beetje slaperig, maar dat was al snel voorbij toen de trein keihard begon te toeteren en vol op de rem ging. Onze blikken kruisten elkaar en op dat moment voelden we allerlei gekraak onder onze voeten (aangezien we in de eerste coupé zaten was dit gevoel 'intens'). Een Amerikaanse man die in Oslo woont stelde ons gerust en zei dat het -maar- een eland was.. Het heeft even geduurd voor ik dit ook echt besefte. Zonde voor die eland hoor, maar ik ben toch blij dat het geen mens was.

Tromsø
We hadden een leuk hotelletje, met gratis wafels tussen 17:00 en 20:00.
Wat we niet wisten was dat we de toilet en douche moesten delen met de ganggenootjes, dit was in het begin niet zo erg. Alles WAS schoon. Daarna werd het wat minder.. Ook moesten we nogal wennen aan het feit dat er in het hotel wat meer Nederlanders waren dan dat we gewend waren in Oslo.. oeps. Wat overigens ook erg fijn was, was dat er een grote keuken was die iedereen kon gebruiken. We zijn overigens ook maar arme studenten hè.
Omdat we erg moe waren, wilden we eerst niet te veel uitvoeren, maar niets was minder waar. We hebben gelijk een grote wandeling gemaakt en zijn met de skilift de berg op gegaan, met een prachtig uitzicht. Het was ook wel fijn dat ik Tromsø al een beetje kende uit eerdere vakanties.

Ook heb ik eindelijk het echte Noorwegen weer mogen ervaren, want zoals ik al eerder heb verteld voelt Oslo NIET als Noorwegen. Eindelijk zag ik weer de ruige bergen, de kustlijn waar je op je gemak langs kunt lopen en ik voelde even rust na al een paar maanden in een drukke stad te wonen. Ik kon weer even frisse lucht halen zegmaar.

We hebben in die paar dagen zoveel mogelijk proberen te bezoeken, maar we waren allemaal erg moe en wat ook vervelend was, was dat we alle drie enorme hoofdpijn hadden sinds we in dat hotel waren.. Geen idee waarom.

Elke dag gingen we ook lekker ergens een koffie of warme chocomelk halen en een gebakje er bij. Ik verzeker je, neem nooit een gebakje waar geen prijs bij staat.. Oei oei oei.. Roos en ik hebben dit dus gedaan. We waren zo'n 10 euro kwijt voor een stukje taart zo groot als je duim.

Nieuwe stage
Vandaag had ik weer een nieuwe stage plek voor deze week! De Marienlyst Skole Oslo, met 800 leerlingen van 6 tot 16 jaar. Ik was even bang dat ik door de Barnehage (0-6 jaar) van vorige week, de gewone basisschool niet meer leuk zou vinden. Het tegendeel is bewezen! Ik zit deze week in het eerste leerjaar, groep 3 dus.
Ik ben nog steeds een beetje in shock. Ten eerste verdienen leerkrachten op de basisschool voor een fulltime baan (lees: 19 - 23 uur per week) zo'n 4000 euro startsalaris per maand.
Buiten het feit om dat dit al minder uren zijn, hebben ze zo'n 24 leerlingen en ze staan met twee leerkrachten voor de klas.

Pauzes
Het grootste deel van de dag bestaat uit pauze, althans dat zegt mijn gevoel. De school start om 8:10 met een algemene ontvangst op het plein. Vervolgens hebben de leerlingen les tot 9:30 en daarna weer drie kwartier pauze. Om 11:00 hebben ze (maar ook de leerkrachten) weer pauze tot 12:15 en om 13:00 is de school uit..

Lessen
Vandaag heb ik rekenles gezien en een lesje geschiedenis van 30 minuten over de Vikingen. De rekenles vond ik erg interessant, heb enorm leuke ideeën op gedaan, maar ik irriteerde me wel aan het feit dat geen een kind gefocust was op de les en de leerkracht daar niets van zei.
Per week hebben ze 5 doelen waar ze aan werken, terwijl dit bij ons zo'n 5 doelen per les zijn. Alles verloopt enorm rommelig. Ook wordt er les gegeven terwijl de leerlingen met hun brooddoos voor zich zitten en dus totaal niet gefocust zijn. Wat mij en mijn klasgenootje opviel, was dat de kinderen te pas en te onpas de klas uit lopen zonder aan te geven wat ze gaan doen. Ook laten de kinderen om de paar minuten een scheet waardoor de lucht amper uit te houden is.

Voor de geschiedenisles over de Vikingen was er een andere leraar. Hij was erg enthousiast over het feit dat wij er waren. Ook vertelde hij dat hij streng is. Ik geef toe dat hij inderdaad meer de klas in de hand had, maar echt streng kon ik het niet noemen. Wat erg leuk was, was dat hij een meisje uit de andere eerste klas haalde en aan mij kwam voorstellen. Zij is Nederlands en spreekt dat dus ook vloeiend. Het meisje begon helemaal te stralen, super leuk!

Ik zal zo weer wat foto's uploaden van Tromsø, maar ook van de rekenboeken en stage.
Morgen krijgen de leerlingen Noors en knutselen, ik ben erg benieuwd hoe de knutselles zal verlopen.

Liefs,

Ebrina

Ervaringen stage + film!

Geweldige 'stage'!

Nog even snel een (kort) berichtje over mijn stage voor ik morgen rond 4:00 op sta om naar Tromso te vliegen met Roos en Ismay.

Ik heb de afgelopen drie dagen stage gelopen op een Barnehage in Oslo. Ik werd gezet in een afdeling waar ik veel interesse in had, namelijk een afdeling die zich specialiseert op het onderwijs in de buitenlucht en het buiten zijn. Achteraf gezien was dit misschien niet zo'n goed plan, omdat ik elke dag bevroren thuis kwam haha.

Mijn eerste dagje werd ik geïntroduceerd aan de kindjes. Het waren er 16, met drie juffen. De kinderen vonden het heel gek dat ik eigenlijk helemaal geen Noors kon. Eigenlijk was het zelfs een beetje eng voor ze. De leeftijd van de kinderen is trouwens 3-6. Allemaal erg zelfstandig. Ze kunnen zelf naar het toilet, ze kunnen zichzelf goed omkleden en ook met eten hebben ze totaal geen hulp nodig. Denk je ze toch even te willen helpen? Dan geven ze al snel aan dat ze het gewoon zelf kunnen.

De introductie start een beetje het zelfde als in Nederland. Liedjes zingen over de dag en iedereen welkom heten. Wat me wel op viel was dat de kinderen niet allemaal stil op een stoel moeten zitten, maar gezellig op een matje zitten. De juf zit er bij zodat ze op gelijke hoogte zitten. Na de intro van de dag kiezen de kinderen zelf wat ze willen doen, niet de juf.
Ook hier zijn ze vrij, de kinderen moeten ervaren welke gevolgen aan bepaalde dingen zitten. Zowel positief als negatief. Ik zag een meisje haar nagels lakken met verf, een ander jongetje was zijn haar aan het verven. De juffen zeiden niet veel, ik had er een ander gevoel bij haha. Aan het eind is alles goed en maken ze zichzelf schoon, dus er is geen probleem geven de juffen aan.

De kinderen zijn veel buiten. Dit betekent natuurlijk dat ze erg dikke kleren moeten aandoen, want echt warm is het niet. Dit heb ik wel mogen ervaren.. Maar goed het is niet het weer dat slecht is, het zijn de kleren die niet voor het weer bestemd zijn. Ik heb ook nog geluk, want omdat het de ''buitengroep'' is gaan ze drie keer per week weg van school. Deze week was het om door de bergen te lopen, te schaatsen en op vrijdag te skiën en bij het kampvuur zelfgemaakte soep te eten. Wij zouden dus gaan schaatsen!
Jammer genoeg was de schaatsbaan dicht toen we daar aankwamen (nadat we met die kleine hummeltjes met de bus, tram en metro hadden gereisd.) Daarom zijn we naar de Vigelandsparken geweest, aangezien daar een grote speeltuin is. Dit is voor de kinderen één groot paradijs.

Ook op school is buiten spelen één groot feest! Alles mag, als ze zichzelf pijn doen, begrijpen ze zelf dat dit de volgende keer misschien niet zo'n goed plan is. Niet langs de zandbak lopen zoals in Nederland? Dat is hier niet van toepassing hoor! Wat is er nou leuker dan een zandbak vol met gesmolten ijs en sneeuw waar je met -4 lekker in kan liggen rollen als een varkentje! Dit was voor mij eerst allemaal een beetje een shock, maar de kinderen genieten hier en ik denk dat dat het meest belangrijk is!

Deze keer geen foto's, maar ik heb een filmpje samengesteld wat jullie kunnen bekijken. Ik hoop dat het jullie een beetje een indruk geeft!
(Onderstaande link even kopieren en plakken in jullie zoekbalk)

https://www.youtube.com/watch?v=e5xHH9JVoEY&feature=youtu.be

Nu ga ik verder mijn koffer inpakken!!